ezberimde şiir yok

ama dedemin

ceketinin kokusunu

anlatabilirim

cebimde

sevgilime ayırdığım

güzel bakışlarım var

onu da isterseniz

bir dilenciye verip

"bakın, büyümedim" diyebilirim

bakmayın

ardımda gizlenen çocuğa

evet, o benim

ama ben, o değilim

çünkü illegal zamanlarımda

yuttuğum pusulalara

hep şöyle yazarlardı:

"insansın, hatırla"


aynaya bakınca unutup

sana bakınca anımsadığım

kırık bir hatıram var

işsiz olan sınıf arkadaşım

kravatımı görünce

ayağa kalkıp önünü iliklemişti

bense dalgın

"bu kravat

gövdemi taşır mı" demiştim


çocuğum

çamurlu bir yoldan yürüyorum

kirli bir arkadaş hediye edeceğim

sınıf arkadaşlarıma

kapadım

gözlerimin sürgüsünü

kalemim yok

çantamı ters tuttum

bilmek?

onu her gün yeniden

yeniden unuttum


sevgilime ayırdığım

güzel bakışlarım yok artık

gün kurusu parmaklarım var cebimde

hayır

insan olduğumu unutmadım

çünkü yedi yaşımla yaptığım

kavgayı kazandım

şimdi ben kaçıyorum

mutlu olmak

kovalıyor

sorsam?

belki anlarlar

söyleyin hele

ezberinde şiir olanlar

ben nerede bitiyorum

ellerim nerede başlıyor



29 Ocak 2021, Cuma

Gültepe