Gökyüzüne doğru dilekler diledim bol bol
Teker teker gökteki bulutlara karışan dilekler
O dilekler ki bulut olup kalakaldılar göğün içinde
Unutuldular mavilerin derinliklerinde
Bir umuttular oysa
Yoksa bir unut mu?
Umuda tutunarak unutuldular her geçen dakika
Asılı kaldılar kendilerini hatırlatmak için sahibine
Göğün en derin mavisinin içinde
Sahip gökyüzüne baktıkça dileğini görüyordu oysa
Unutmamıştı onu
Bir gün yağmur olup yeryüzünü tavaf eder diye bekliyordu
Bir umutla
Bir anlam karmaşası bu
Umutla unut
Ne kadar uzak
Hem de ne kadar yakın
Unutulmak mı umudu umut yapan
Yoksa umut mudur unutulmamayı kavratan
Dilek bekliyordu bulutların içindeki yağmuru
Yağsa da sahibine ulaşsa, umuduna tutunarak
Bir gün dileğin de sahibin de istediği oldu
Dayanamadı gökyüzü bu hasretliğe
Son vermek için döktü kirpiklerinden gözyaşlarını
Yağdı yağmur
Yeryüzünü tavaf etti dilek
Buldu sahibini
Sahibiyse ıslanmaktan korkarak kaçtı
Yağmur tanelerinden
Dileğinden kaçtığını bilmeden
Bir dükkanın içine girip izledi yağan yağmuru
Bitişini bekledi
Dileğinin ölümünü izlediğini bilmeden
Bitti yağmur
Açtı güneş
Ne sahip kavuştu dileğine ne de dilek kavuştu sahibine
Bir umuda tutunarak unutuluşun hikayesi bu
Sahip dileğini unutmuştu
Oysa dileğin hiçbir suçu yoktu
