Bir sabah yine gün doğduğunda,
Zor geçen gecenin kızıl şafağı söküldüğünde,
Tek katre yaş dahi akıtamadığımda hislerime,
Unutulursun sevgilim, unutulmak istersen.
Anılarla dolu kentte yürümek, sensiz yürümek,
Sokak uçlarında seni görmeyi beklemek,
Fakat insan bunsuzluğa da alışıyor,
Unutulursun sevgilim, unutulmak istersen.
Simsiyah perdeler indiririm gözlerime,
Yalancı bir düş kurar kandırırım gönlümü,
Her şeyin çaresi varken çaresizliği istedin,
Unutulursun sevgilim, unutulmak istersen.
Farklı sonlar yazarım kalem benim elimde,
Sımsıkı tutarken bırakabilirim artık ipleri,
canım yanmadan vicdanımda rahatken üstelik,
Unutulacaksın sevgilim, unutulmayı istedin.
