Bir yolculuğun daha sonuna geldim.
Arkamdan beni takip ediyor gölgem,
Geride kalan incir ağaçları, çukurlara gömülmüş kehribar yapraklar
Gözleri nemli nemli yaş kalmamış ağlamaktan,
Dudaklarında alev kalmamış ağıtlar yakmaktan.
Nihayet yolun sonuna geldim
Peki bülbülüm nerede?
Aşka yürüyecektik ya seninle
Dikenlerimi senin ateşinde eritmiştim.
Gözyaşlarım yapraklarıma merhem olmuştu.
Unuttun mu?
Neden beni yalnız bıraktın?
Neden beni bu kavuşmadan mahrum bıraktın?
Neden bülbülüm neden?
Neden?
Geldi şimdi vakit
Birazdan kum saati gibi eriyip gideceğim
Silineceğim aklından, gözlerinin önünden, kalbinin ufacık yerinden
Geride bırakacağım tek şey olacak gözyaşlarım
Sakın ha kuşlar içmeyin bu sudan, içmeyin
Bu acıya dayanamaz kalbiniz, yanıp kül olursunuz.
Artık ben gidiyorum.
Elveda sevgilim.
