Şimdi bana "Geçecek." diyorsun. Hep geçiyormuş, öyle diyorsun ama ben bir çocuk gibi ağlamak, çığlıklar atmak istiyorum. Çocuk aklımla korkmak istiyorum. İlla korkacaksam bu senden gelsin istemiyorum. Kendimi kurtaramıyorum. Yeterince sıkı tutmuyorsun. Beni eskiden anlardın ve bu çok rahat hissettirirdi. Şimdi sen bile anlayamıyorsun ve bu beni mahvediyor. Eve gidecek gücüm yok. Gidecek başka yerim yok. Hiç böyle olmamalıydı ve buraya gelmesem de olurdu muhakkak. Sadece biraz uyumak istiyorum. Senin de beni anladığın bir günde, endişesiz rüyalarla… Biraz uyusam…
