Artık daha güvensizim. Bu çağda nedense karşılayamıyoruz bu isteğimizi, herkesin aradığı bu tabii ki fakat ironinin burda olması acı, herkes almak istiyor, nedensiz ve sebepsiz yere sahip olmak. Basitleşen bu dünyada artık 'emek' kelimesinin anlamını kavrayabilen yok. İlişkilerden, hayat standartlarına, en iyi olmaya herkes basit yoldan, bir 'emek' göstermeden elde etme peşinde. Yaşadığımız hayatlar kaydırmalı hayatlar, bunca seçeneğin arasında maymun iştahlı olup hepsinden almak istediğinin peşinde, alamadığındaysa kaydırmalı hayatta yeni seçeneğin.. Oysa bir şey aramayan kaybolmaz karşısında, onun varlığını tanır, kendi ihtiyaçlarını değilde karşısındakinin sahip olduklarına değer verir. Hatırlıyorum bir kaç yıl önce insanlardan ne kadar ümitli, ne kadar saf yaklaşırdım, oysa şimdi yara almamak için bilincimiz kendi koruyor, en temel ihtiaçlardan olan güvene karşı güvensizlik duyuyor. Tabii ki buna göre adaptasyon sağlıyor fakat hep eksik kalıyor. O eksiklikler avuntular arıyor, buluyor, yanılıyor.. Ve her leye rağmen yarın oluyor, hayat geçiyor, buruk bir eksiklikle...