Ceset torbasına sarılırken yüreğinde toz tanesi kadar kalan umuttur çaresizlik.
Uzlet bedenler, daha güzel ölebilmek için her gün baktıkları aynayla keserken tüm mutlu yüzleri, avuçlarındaki kanla ısıtırlar bedenlerini. Kanıyla yüzlerini yıkadıkları günahkarların, avuçlarıyla temizlerler ruhlarını. Yeryüzü tüm kötülüğü ile kavrulurken daha fazla betelenme ve sana bir sır vereyim, sakın kimseye faşetme. "Yeryüzü koca bir zindan. Bu zindan yanıyor ve ateş biziz." En başa dönüp hiç yaşamamış olmak için çok vaktimiz yok. Durma geçir tırnaklarını bu toprağa, gözüksün tüm bitkilerin kökleri ve ölülerin kemikleri. Tüm ölüler dikilsin karşına! İşte o zaman sessiz anlat, onlara nasıl imrendiğini.
Burası uzlet bedenlerin zindanıdır.
