20 yıllık sancılardan sonra Anadolu'nun kalbinde, senin kollarında doğdum. Savaşın içinde uyanmak zor tabii ki. İnce bir elekten geçirip nasıl sevilir, öğrettin bana. Zorlukların karşısında nasıl dik durulur, savaşılır; düştüğünde nasıl kalkılır, tekrar nasıl başlanır... Hepsini aşıladın. Anne oldun, baba oldun, kardeş oldun, dost oldun ve sevgilim oldun. Bunca kötülüğün içinde yapayalnızdık ve herkesle savaş içindeydik, kazanıyorduk da. Ve sonra, bunca şeyden sonra, savaşın tam ortasında bıraktın beni. Düşman cephesinde gördüm çehreni. O an kaybettim.
Hem seni hem de savaşı.
Beyaz bayrağı kaldırdım, teslim oluyorum.
Şimdi hazır ol öksüz kalan çocukların çığlıklarına,
Annelerin feryatlarına...
Şakaklarımda bir silah, senin elinde ve saniyeler sonra doğduğum kollarında öleceğim.
Ne şanslıyım değil mi?
Varoluşum seninle,
Yok oluşum seninle...
