Neden var olanla kendimiz olmaya çalışmamız gerekiyor? Neden sürekli doğru dediklerini doğru kabul etmemiz gerekiyor? Doğru dedikleri şeyler gerçekten doğru olan mı? Tek bi doğruyla yetinmek ne kadar mantıklı? Yani kendi fikrimizi sırf başkalarının fikrinden farklı diye neden yanlış kabul edelim ki? Yanlış olarak kabul edip ondan vazgeçmek doğru mu? Ya da neden illaki doğru olan olmak zorunda? Yanlış da iyi gelmez mi insana? Yanlış dediklerimiz ne kadar yanlış? Çoğunluğun ortak bir fikri var diye onu doğru kabul edip ona göre yaşamak aptalca değil mi? Eninde sonunda elimizden kayıp gidecek olan bu ömrü neden farklı yaşamaktan korkuyoruz? Farklı yaşamamızdan neden korkuyorlar? Birileri istedi diye kendi doğrumuzu yanlış saymamız bizi biz olmaktan uzaklaştırmaz mı? Yıllar önceki şartlarda doğru kabul edilmek zorunda olan şeyleri şartların değiştiği bu dönemde de kabul etmek akıllıca mı? Bir yerden başlamamız gerekmez mi değişmeye? Değişimden korkmamaya. Alacağımız tepkiler ne olursa olsun kendimiz gibi davranmaya başlamamız gerekmez mi? Sürekli üç kuruşluk aklıyla bize yol göstermeye çalışanların yolundan gitmek yerine kendi yolumuzu çizmemiz gerekmez mi? Her seferinde korkup kaçmak yerine ilk adımı atıp sonuçları ne olursa olsun devam etmemiz ve bundan zevk almamız doğru olan olamaz mı? Günün sonunda kendimizi huzursuz hissettiğimiz zaman bunun nedenini sorgulayıp huzurlu olmaya doğru yol almamız, ona göre yaşamamız bizim için daha önemli olmak zorunda.