hiçbir yere ait değilim ben, ne oraya ne buraya
süzülesim var uzay boşluğunda tek başıma
zaman mekan algımı yitirmek hiçbir şey yapmadan
her türlü dünyevi şeylerden uzak bir an
bunu düşünmek bile kafamın içinde çiçek açtırır mutluluktan
fakat sonra gözümü açarım ve gerçekliğin tam ortasındayım
hayat akıp gidiyor ve ben olduğum yerdeyim
heykel gibiyim, öyle duruyorum hareketsiz
gittiğim, geldiğim, gideceğim yönü bilmeden yaşıyorum
neden yaşadığımı bilmek istiyorum
et parçası olasım var toprağın altında böceklenmiş bir et parçası
almış birileri gömmüş eti bırakmış öyle kimsesiz
neden bilmiyorum ama işte öyle amaçsız olasım var
keşke başarabilseydim hayatı anlamaya çalışmamayı
keşke başarabilseydim hayata hemen ayak uydurabilen biri olmayı
keşke düşünme yetim yok olsa bir sabah uyandığımda
akılsız, iradesiz, devasa bir fil olsam çölün ortasında
belki daha mutlu olurdum o zaman kim bilir
belki süzülen biri olabilirdim uzay boşluğunda tek başıma
ya da böceklenmiş bir et parçası toprağın binlerce kilometre altında
