Ne kalmak istiyor kalbim ne gitmek
Ne savaş istiyor ne yenilgi
Ben de biliyorum sende kalmanın mümkün olmadığını
ama ruhlar ezelden birlikteyken bedenler nasıl ayrı kalır ?
Herkes evini bulmuşken sokağımı bile bulamadım.
Yersiz yurtsuz olduğumu biliyorum.
Biliyorum da tüm imkansızlıkları senin varlığında
yok etmek istiyorum.
İlk günün gecesine dönmek istiyorum.
Evet, dönmek istiyorum.
Henüz aşksızlığın cesaretiyle hislerimi özgür bıraktığım
geceye
dönmek istiyorum.
Biliyorum dönebileceğimi geçmişime
Kaderimin ellerimde olduğunu biliyorum da
ellerimde senin ellerin varken o geceye
dönmeme izin verme istiyorum.
Çaresizliğim mi ağır basıyor özlemim mi ?
Ne vakit yüzün düşse zihnime kaskatı kesiliyorum.
Her seferinde biraz daha eksiliyorum, yok oluyorum
hayattan.
Biliyorum hangi akıl böyle yaşamayı kabul eder ki ?
Biliyorum ama kalbim ruhuna teslim olmuşken
aklımın hükmü geçer mi ?
Şu son birkaç gün ağır geçti.
Uzaklaştık, dinginleştik.
Farkındayım sen de eksildin.
Kıyamıyorsun ama bana.
Ah ! Canım sevgilim !
Ben bilmez miyim merhametinin ağırlığının aşkını
yakıp yıktığını.
Biliyorum. Aşkın soldu.
İmkansızın sende mümkünatsız olduğunu biliyorum.
Biliyorum bilmesine de o bankta gök'yüzüne nasıl bakacağım
Bilmiyorum.
İhanet etmemek için daha fazla çabalama.
Kırgın ya da kızgın değilim, nefret etmem olanaksız.
Kalbinden, ruhundan öperim.
Sana emsali görülmemiş bir zarafette acı bırakıyorum.
