Gökyüzünde alev topu gibi yanarken Venüs,
Sesler serin, çıtırdıyor soba kulağımda.
Sevilmek timsahın gözünden akan bir yaşken,
Mendilimi uzatıyorum, zırhımı kuşana kuşana.
Ağzımda alev topu gibi yanarken Venüs,
Düşüncelerim seyyah, karışıyor astral mecralara.
Başkaca biri lüzumlu değil diye düşünüyorken,
Hatıralar kılıcını uzatıyor, ucuna güller koya koya.
Marazlanırken ihtişamına yenik düşülen Venüs,
Matah değilmiş yanmak, sığmamış adaba.
Sair gezegenler bir övgü bin hasetken,
Evimizde ne bir tas, ne bir çorba.
Yoruluyorken bir alev topu gibi yanmaktan Venüs,
Sönmek için mi düştü? Zulmün, zerafeti boğduğu sulara.
Sahi, neden bir alev topu gibi yanmaktan vazgeçti Venüs?
Ruhumun katlediliği saat gece 4 sularında.
