İnsan, beşerî bir varlıktır. Yanıltabilir de, şaşırtabilir de. Sevildiğine emin olduğu andan itibaren nankörleşebilir de. Aslında özü ile nankördür. Vazgeçmeyi, veda etmeyi bilip gidebilmeli. Zaaflarımızı göstermemeli, hissettirmemeliyiz. Çünkü zafiyet açık bir yaradır, en çok o yaradan vurulursunuz.
İnsan haz almak için yaşar. Dünyadaki bütün eylemlerimiz buna yöneliktir. Bu hazzın da bir sınırı vardır. Aşırı sevilmek başta iyi gelse de sonra bıkkınlık verir ve ilginçtir ki bazen acılarımız da bizlere haz verir. Tamamen şeffaf olursan, sende arayacak bir şey bulmaz. Tamamen sevgini sunarsan, artık heyecanlanmaz. Her şeyi açıkça söylersen, seni merak etmez. İnsanlık, kusurumuzu tanıyıp bunu yöneltmek zorunda. Zafiyet gördüğü an bunu psikolojik üstünlük olarak görmeye başlar.
Zaaflarımızı dile getirmek her zaman pişmanlık ile sonuçlanır. Pişmanlık, alışkanlığın yok ettiği geçici bir histir. İlk suçlu cinayeti işler ve vicdanı sızlar. Ama işlenen cinayet çoğaldıkça, bu sefer onlarca hatta yüzlerce kez tekrarlanırsa vicdan sadece izler ve sesini çıkarmaz. Bu yüzden hatalar tek seferde affedilir. İlkinden sonra yapılan her hata, vicdan istismarlığını doğurur. Çünkü insan her duyguyu sömürür. Kimseye bu hakkı vermeyin. Hata her zaman istenerek yapılır. Bazen bazıları can yaksa da bıçak gibi kesip atılabilir. Çünkü emin olun, yarın bunun acısı kat be kat olacaktır. Kimse tanrı değil, hatasız olmaz muhakkak, bu hata silsilesi mütemadilik kalıba girdiği an, affedici taraf daima acı ile sınanır. İnsan, bütün ruhsal karmaşası asla çözülmemiş sorunuyla beraber, tiksindirici bir biçimde tek tek herkesin sırtında yük olarak bırakır. Her birimiz, kendini bir zamanlar ötekileşmenin vermiş olduğu o tedirgin duygudan kurtarmak peşinde, bundandır ki birbirimize karşı acımasızca dürüst birer çarpıtan ayna görevi üstleniyoruz.
George Orwell 1984 kitabında "Hiçbir yararı olmayacağını bile bile insan kalmanın önemli olduğunu düşünüyorsan, onları yendin demektir." diyor. Vicdanımdan, çabamdan yorulduğum anlarda hep bunu kendime hatırlatıyorum. Her sevginin sonu perişanlıktır. Benim sevgim, sizin umursamazlığınız altında ezildi. Ama şu an başka bir keyif pezevenkliği karmaşasının içerisindeyim. Bırakmadığım, kendimi güçlü sandığım her bağ, aslında zaman geçtikçe ellerimi kanatacak. Bu yüzden ölçü her şeydir. Şunu da unutmamak gerek ki bir şeylerden feda ederek "kâr" elde edemeyiz.
19012021
