Vuslat

Bu dünyadaki en güzel his sevgi,her şeye rağmen sevebilmek kediyi, kitabı,hayatı...Her şeye rağmen gün batımını izlemek,kuşların uçuşuna bakmak,üzülünce göğe bakmak, sevinince toprağa bakmak..."Kuş uçar sen uçuşu hatırla." İnsan ölür, sen insanın yaptıklarına bak.Dertler biter sen gün batımını izle.Sen göğe bak için ferahlasın,toprağa bak çünkü her şey gelip geçici ve günün sonunda toprağa gideceksin.

Hayatta her duyguyu tadacağız ve kuş olup Tanrı'nın yanına gideceğiz.Aç kollarını Tanrım ben geldim, kollarını açarsan galip olurum.Tanrım sen kollarını açarsan ben, ben olurum,içim huzurla dolar.Allahım sana tek bir sorum var vuslat ne zaman?

Bir yanım vuslat derken bir yanım hiç ölmeyecekmiş gibi bu dünyayı,insanları kucaklıyor. Bazen Cahit Sıtkı oluyorum,otuz beş yaşına giriyorum.Bazen Didem Madak oluyorum ahlar ağacı gibiyim gibisi fazla diyorum. Bazen Nâzım Hikmet oluyorum,ciddiye alacaksın yaşamayı diyorum.Ama en çok kendim oluyorum.

İşin özü şu ki ben bu dünyada ne kendimi anlayabildim ne de kimseye kendimi anlatabildim. Bir bilinmezin içinde ortada oturup düşünmekmiş benim kaderim.Benim için mevsim fark etmezmiş yaz da olsa kış da olsa içim hep hüzünlüymüş.Benim cennetim yatağa kıvrılıp yatmakmış.Sanki kıvrılıp yatınca annemin karnındaki gibi huzurlu günahsız temiz oluyorum.Sanki dünya güzelleşiyor kıvrılıp yatınca...