Hiç büyüyemeyeceğini zanneden yada. Artık bi' kız çocuğundan daha fazlası. Modern hayatın yetiştirdiği bi' genç kadın. Babil'deki bahçede karanfiller solunca çokça bahçeye içerledi fakat neylesin... Üzülmeyi bir kenara bırakıp güller dikme fikri geldi aklına. Her fırsatta denese de karanfilleri hatırladı hep, bir süre sonra karanfile teşekkür etti onda bu eşsiz hisleri uyandırdığı için. Bir gün unuttuğunu bile unutacağına inanarak devam etti hayatına. Yetişkinlerin karmaşık hayatına adapte olurken sevdiği şeylerin değiştiğini dönüştüğünü görmek de varmış. O yetişkinlerden biri olmak da... Ekonomik özgürlüğe sahip olmak, yalnız bi' yaşam... Sahi, tüm Türk gençlerinin en cazip hayali mi bilmem fakat bunu çokça duydum.
Ben yada, bahsedildiği gibi değilim. Bulutlar hep içimde, anca gözlerden onca yağmur... Sabaha şiş gözler, o sersemlik o ve rahatlamışlık… Oh, kalbimi de büyüttüm sonunda.
