Hatırlıyorum; avuçlarımın nasıl terlediğini, göğüs kafesimin o çizgiye vardığını, gözlerimin nasıl kısıldığını, onca gülüşe rağmen gamzemin sıradanlaşmadığını. Yağmurlu akşamları hatırlıyorum; su birikintilerinde çocuklar gibi oynadığımızı, kirpik uçlarımızla damlaları odaya taşıdığımızı, duvardaki gölgelerle dansını. Yokuşları hatırlıyorum. Teri hissediyorum; şakağımdan süzülen, biraz sonra denize varacağını bilen. Çayın kokusunu alıyorum; pazar sabahları sana benim sesimle seslenen. Uyanıyorum! Kaçıyorum! Kaçmak mesele değil de bilmediğim sokaklara girip kayboluyorum. O sokaklarda yeni duvarlar inşa ediyorum. Benim olmayan, ben olmayan. Nice sonra kaldırımda boşluğuma yer yapıp yine kendime sarılıyorum.
