Yağmurdan sonra çıkan güneşin soğukluğu kadar aldatıcıydı sevgin. İnanıp bir umut bağlamak boşuna olacaktı. Kaybolacaktın zaten en sonunda, sana güvenip hayaller kurmak, omuzunda düşlere dalmak, acımasızca biten bir rüyadan uyanmamak gibi olacaktı. Kalbimin içinde saklanan aşk perileri bir bir açığa çıkıp sokağa dökülmeselerdi. Islak kaldırımlarda çocuklar gibi oynayıp eğlenmeselerdi. Aşk denilen o derin çukur içine hapsetmişti güçsüz bedenimi. Dilini bilmediğim bir şarkıyı dinler gibi anlamadan dinliyordum sözlerini. Dinlerken hayaller kuruyordum akşam güneşinin altında dudaklarıma kondurduğun ilk öpücüğü sana aldığım o ilk gülü. Yazdığım bütün o aşk mektuplarını...
