Uslanmıyor bir türlü bu baş ağrısı

Her şey birbirine geçmiş

Ne oyunu belli kafamın içindekilerin

Ne oyuncuları

Şimdi gelip kim toplayacak bu karmaşıklığı?

"Sorumlusu kimse o" diyor

Kafamın içinden gelen boğuk tatsız bir ses

"Suçu kime atsam yine de gelir benim üstüme yapışır"

Diyerek cevap veriyorum

Sonra bir sessizlik oluyor

Ondan sonra bağırmaya başlıyorum;

Bütün bu cinayetlerin zanlısı benim

Kabul ediyorum suçumu

Bütün o kelimeleri ben öldürdüm

Bütün kayıplıklar üstüne kurulmuş

Bu cumhuriyetin kurucusu benim

Bütün bu perişanlığın, bütün sefaletin

Bütün bu özlemlerin ve bütün sahipsiz kalmış çiçeklerin

Seni benden çıkarırsak hiçbir güzellik kalmıyormuş geriye

Ben de böyle bir cumhuriyet kurarım kendime işte

Sonra oturturum yalnızlığı koltuğuma

Bu sefer ben terk ederim onu yalnızlığa

Yalnızlığın cumhuriyetinde ondan gizlenirim

Bakarsın kaçarken birbirimize yakalanırız

Bakarsın bir toprak buluruz kendimize

Bakarsın yalnızlığın cumhuriyetinde beraber filizleniriz

Bakarsın ilk yaprağını ben öperim senin

Sonra el ele bekleriz yağmurları

Gerçi bakarsın, sen bakarsın sonra yağmurları beklemeyiz bir daha

Çünkü sen daha çabuk büyütürsün bizi

Bakarsın bunca büyümeye rağmen

Yine beraber hep çocuk kalırız

Sonra bakarsın yalnızlığın cumhuriyetinde

Bütün yapayalnızların kalabalığı oluruz sevgimizle.