Kalamıyorum artık sevginin sarılmadığı yerlerde, insanların birbirlerini acımasızca harcadıkları o bölgelerde kalamıyorum. Neden sevmek bu kadar zor bir ruhu yahut bir bedeni? Hepimiz kendimize benzeyen ruhlar arayışındayız; neden, niçin? Sonra bıraktım bir gece yarısı tavana çizdiğim yalnızlık portresinde ve döküldü zaman avuçlarımdan. Kaybedecek tek şey vicdanımdı, şimdi ben sizden biri nasıl olurum? Bütünleşiyorum yalnızlığımla. Cebimde yarım bıraktığım tütün... Ellerimde bana ait olmayan zaman çizgileri ve kalıyor karanlık yanımda, korkuyorum büsbütün kendimden.
