"Nereden başlasam yazmaya?" diyerek insanlara karşı neler hissettiğinizi anlatmaya çalışıyorsunuz ama anlatmak zorunda değilsiniz. Yalnızlığın insana öğrettiği şeyler o kadar değerli ki eminim bunu bir insandan bu kadar verimli bir şekilde öğrenemezsiniz. İnsanlar ne yaşadığınızı ancak sizinle benzer şeyleri eş zamanlı olarak yaşadığında anlayabilir. O yüzden yalnızlığı sonuna kadar savunmasam da bunun kendinizi geliştirmek için çok önemli bir fırsat olduğunu düşünüyorum. Birinin sizi dinlemesinden daha önemli bir şey varsa o da kendinizi dinlemenizdir. Fakat bir parantez açmak zorundayım. Bu yalnızlığın süresini uzattığınız zaman insanlara duvar örmeye başlarsınız. Yalnızlığın huzur verdiğini düşünür ve insanlara gerektiğinden daha fazla duvar örmeye başlarsınız. Bunun dozunu ayarlayacak olan da sizsiniz. Başkasının kurbanı olmayayım derken kendi kendinizin kurbanı olmayın.
