Yollar bir yalnızlık çığlığıydı
Yılların mapus kıldığı
Kör karanlık bir bekleyişti
Kaçtıkça kaçası gelirmiş insanın yorgun düştüğü yalnızlığından
Bir kuvvet beklermiş susmaya yeminli dağlardan
Ah! Dağlar bir konuşsa
Sıkıca sarılsa varlığına
Seher yeli esip geçse saçlarından
Tutuklu kalsan bir malumun aşkına
Sükut etse sözlerin gün ışığında
Fakat meçhuller diyarıydı gözlerin
Kayboluşu hükmediyordu ömür çizgilerin
Sonra
Sonra çığlıklar yükseliyordu işte
Yollar bir kez daha karanlık görünüyordu gözlerime
