Fakat bayım ben henüz ölemem. Hâlâ yaşayacağım anlar var, acılar var. Üstelik şu an sonbahar bile değil, benim bedenim soğuk karlar içine mi gömülsün? Bayım insan hiç çocuk aklıyla ölür mü? Benim hâlâ büyümemiş düşüncelerim var. Bir de bayım ne karanlıksınız, ne korkutucu. Gülmek, bayım, zannımca ömrünüzde hiç gülmemişsinizdir, o dudaklar öyle gergin duruyor ki, o gözler öyle ifadesiz. Bayım siz ölüsünüz, mutluluğu yitirmiş herkes ölü. Ama ben, ben yaşıyorum bayım. Koşuyorum, yoruluyor ve hayran oluyorum yer yer. Seviyorum bayım; sonbaharı, kırmızıyı, ağlamayı, gülmeyi. Bayım ben henüz ölemem, çekin gözlerinizi üstümden. Bakın kuşlar dönüp duruyor havada. Ne acayip iş, bu yapraklar ne zaman sarardı, daha dün yerlerde karlar vardı. Kuşlar bayım, ağaçlar, bembeyaz gökyüzü, sevinçler ve bir ses ama duyulmayan.
