kelimeler artık şaire dahi yetmiyor
anlaşılmanın başka bir yolu daha olmalı
kelimesiz de anlatabilmeliyiz adımladığımız yolları
çünkü yalnızlık şiirin yetmediği derinlikte
hiçbirimizin hali yok hüzünlerimizi örtmeye
tek kelime edemeyiz, kelimeleri geldiğimiz çöllerde unuttuk
bu bizi yorucu düzen değişmeli,
anlatmak için bir bakış yetebilmeli yahut
susuzluğumuzu giderecek vahalar bulmalıyız kendimize
suskunluklar var bu yarım kalanlar ülkesinde
geç kalmış sevginin merhem olma çabası var,
biçare.
tek kelime edemeyiz, kelimeleri geldiğimiz çöllerde unuttuk
ben mi? ben tek kelime getirdim bugüne.
ben sevgiyi parmak uçlarımda taşıyorum
sevgiyi parmak uçlarımda, kendi tanrıma taşıyorum
ellerimi cebimden çıkarmadım ben
herkesten gizli sevgiyi sana taşıyorum
tüm kelimelerimi unuttuğum o çölden geldim
senin bereketli topraklarına bir ömürdür yürüyorum
vardığımda, yalvarırım tut beni parmak uçlarımdan.
