Bir bir kaybettim yansımalarımı
Her biri bana benzeyen,
Ama benden farklı olandı.
Kiminin kamburu vardı,
Kimi kördü,
Kimi boncuk süren,
Kimi kalem kıran,
Kimisi ağaç öpen " yok yahu! "denilen.
Kimisi çömleklerden bir yudum şarap olup,
kendini saklayan.
"Bir kitapta nasıl durur el? " diye düşünen .
Sahi bir kitapta nasıl durur el?
Ama bir fenası vardı ki,
Dudak ısırtan, eyvah dedirten.
Ölü duası gibi.
İçindeki su bile çekilip giden.
Dünyanın ahı, cefası
Bir kibrit olup tutuşan
ama kendinde sönen.
O işte!
İçler acısı bir suskun.
İçine çöreklenip kalan o sızılı ses,
bir dal gibi kırılıp gittiyse de
kimsenin haberi yoktur.
Kendi sesini unutmuş bir suskundur.
Herkesin tövbe ettiği,
Unuttuğu.
O, suskun.
O bile unutmuştur kendini.
