Kuşlar uçarken gördüm
Gitmek de güzeldi
Sevmek kadar
Vazgeçmek de
Bilmekte olmayacağını ve kabullenmek de
Aşk olan tarafa çırpmadım kanatlarımı
Yandım
Heyhat!
Kül oldum
Gerekeni yaptım
Uçsuz bucaksız denizleri ovaları aştım
Baktım elimde kalan hiçlikmiş, anladım
Ayrılmaz sandığım kalbimin parçasını
Bir çarşamba akşamında
Sessizce uğurladım
Nice çarşambalar doğurdu perşembelerimi perişanlıklarla
Kabullenmek bu kadar zor olmamalı diye
Sınırlarımı zorladım
Sonunda yine bir ben
ile yapayalnız kaldım
