zahir ölümü düşledi.
karla örtülü bu dünyada bir kefeni olsun istedi.
yıllarca çektiği acılar dillensin, parmakları iyileşsin diye.
boğazının düğümü çözülmedi Zahir’in.
ah, güzel çocuk.
dolunaylı bir gecede oldu olanlar; Patladı şah damar.
döküldü kan en ince yerinden.
günahlarıyla örülü duvarlara asıldı insanoğlu.
bir gecede oldu olanlar.
düştü çocuk ana rahminden evrene,
ağladı aniden,
ağladı insanlar.
böyle bir gecede ölmeyi düşledi Zahir.
hiç ölemeyeceği bir yerden,
yüreğinden.
viran olmuş bir şehir gibi şimdi insanların yalnızlığı,
ruhu adeta cüzzam gibi kemirip bitiren.
kaşıdıkça kanayan bir yara, kabuk tutmayan..
arsız, laftan anlamaz!
ölümü düşlerken talan olan o yara,
en derinlerimize gömdüğümüz,
gün ışığında çiçek gibi açan,
bir şiir kadar derin, yara.
