Ben bu sokakların yabancısıyım.
Koşarsam düşerim,
kanar dizlerim.
Lambalar arıyorum.
Aydınlık olmazsa nasıl yolumu bulurum?
Kimisi açık kimisi kapalı pencereler
Baharın esintisini hangi ev kucaklar?
Karşımda dikenlerini saplamaya hazır insanlar.
Bir başıma kırılmış kanatlarla,
kan damlıyor adımlarımda.
Sesime vurulmuş zincir
Fikirlerim artık beynimi kemirir.
Sen bilmezsin
Uzaklarda ağaçlara takılır gözüm.
Yaprağın ayrılışına hüzünlenirim.
İçimi ürperten yüzler
Sorgu barındıran tavırlar
Anlamlı olurdu belki kalabalığın sözleri,
nitelikli kelimelerle cümle haline gelseydi.
Kaygılarım besleniyor keskin gözlerin gölgesinde.
Yaralarıma uzanan ellere küskünüm
Şeyma Altun
2022-07-06T16:48:36+03:00Çok teşekkür ederim. Beğenip yorum yapmış olmanız beni pek mutlu etti. 🙂🌾
yirmialtı
2022-07-06T16:44:16+03:00Sade ve akışkandı, kaleminize sağlık
Pelin Taşkıran
2022-07-06T15:47:50+03:00Güzel bir şiirdi…