Her gün yeniden yaratıyorum kendimi,
Şehvetli eller ile...
Hüznün, acının ve kederin hamurunda birleşiyor ruhum
Alın teri, gözyaşı ve bir parça umut ekliyorum,
Dünyaya karşı dimdik durabilmek ümidi ile...
Malumun ilanıdır artık bu.
Karanlık çöküyor bazen,
Aydınlık günler çok uzak geliyor.
Ve ben her gün yeniden yaratıyorum kendimi.
Yetmiyor bazen, şehvetli eller bile...
