İnsanlar ölümü biliyor artık
Yaşamak için sebepler sıralı,
Ölmek için sebep yok.
Öldürmek için bir hayat,
Yaşatmak sebeplere tok.
Baksak uyumak da ölümdür,
Uyumak için halsiz, uyanmak için yorgunum,
Mecalim tahammülümden de az.
Düşün,
Okumak için kitap çok, okutmak için insan yok!
Düşündüm,
İnsanlar ölümü biliyor artık!
Bak artık kırılmadan da yaşayabiliyorum,
Ben onu gördüm.
O umuttu, o yaşamaktı, o ölmekti;
Dünyadaydı,
Dünyada yaşadığım her şeyi yaşayabilirdi.
Yaşamıştı, üzgündü.
Doğurmamıştı ama o bir anneydi.
Yaşamak için daha çok acı çekmek,
Bir anneyi doğurmak için.
Onun için geldim,
Anı yaşadım onu yaşayamadım.
Bir sigara daha
Bir sigara daha
Bir gemi, bir deniz, bir şehir;
Bir karar, zor...
Bir nefes daha,
Bir duman daha!
Zaman kısıtlı, bir hayal daha.
/Ben ölümü biliyorum, kafası karışık.
Serhat Karaman
2021-01-06T14:16:16+03:00Teşekkür ederim Serhat, sen yanımda oldukça ben daha iyi olacağıma inanıyorum.
Teşekkür ederim Kayra, eleştirin büyük katkı sağlayacaktır.
Serhat Tepe
2021-01-06T13:16:23+03:00Bu güzel şiir karşısında ölümün kafası elbette ki karışık olacaktır. Biliyorsun yol bitmez. Ama adım attıkça bir öncekinden daha sağlam bastığını görüyorum. Zihnine sağlık, daha çok yazmalısın.
Kayra Neşad
2021-01-06T13:12:13+03:00Mecalim tahammülümden de az. Şuradaki de bana göre anlama ket vurmuş biraz. Onun dışında beğendiğim bir şiir oldu :) Kalemine sağlık Serhat, şiirlerinin devamını bekliyorum