Bütün sevmelerimin ve bütün vazgeçişlerimin
İsyanısın sen benim
Avucumun içinde kalbin ve atışı
Sımsıkı bir insan olduğum göğsünde
Dünyanın soluğunu çektim içime
Çarptığım bu kaya yoluma gül düşürüyor
Yanlışlıkla omzuma değen omzun gibi
Zamanı durdurup sana döndürüyor içimi
Gelme demiştim
Şimdi git demeye dayanamaz bu şiir
Ellerimi ve gözlerimi bu kadar güzelleştirirken
Kıpkırmızı olan kalbime vururken sesini
Gözlerinden dünyaya bakarken upuzun
Bir yol, yol olmaktan çıkıyorken yan yana
Nasıl okunur bu şiir, nasıl biter usulca?
