Koca bir mahkeme.. Hakimler, yargıçlar, avukatlar.. Sanıklar ve davacılar.. Yandaşlar ve kararsızlar.. En tehlikelisi ise seyirciler..
Davacıyım hakim bey..
Gökleri bir bıçakla yararcasına gönlümün zerrelerini yaraladılar. Her bir katmana tek tek girip onarmaktır maksadımız deyip bana umut aşıladılar. Geleceğime, huzuruma, neşeme değer biçip sonra ortada bıraktılar. Ellerinde mikrofon, dillerinde yalancı sözlerle yeminlerle kayıtlar aldılar. Değerimi ayaklar altına alıp, benliğimi hiçe saydılar. Sözler.. Bakışlar.. Yeminler.. Güzel geçirilen vakitler.. Her biri burada. Bakın tam zihnimin içinde, damarlarımda. Çiçekli bahçeler vaat edip ormanlarımı da yaktılar.. Kısa süreli bir tiyatro sergileyip beni baş figüran yaptılar. Elden ele dilden dile dolaştırıp tüm salona kahkaha attırdılar. Şikayetçiyim hakim bey umudumu sömürüp, ışığımı kapattılar. Yaşadıklarımı yaşamadan yok olmasınlar. İçimde esen rüzgarları durdurun hakim bey üşüyorum. Kalbime binen ağırlıkları kaldırın yürüyemiyorum. Aklımı başıma getirin çünkü ben toparlayamıyorum.
