Köpekler kadar değerimiz yok bizim,
Eşimle benim,
Yani bizim.
Şanına yakışmaz bir köpeğin,
Toplasalar bizi,
Kıyaslamak için bizi,
Kıyas bu ya;
Bölseler köpeği ikiye,
Yarım köpek bile etmeyiz yine de.
Her birimiz değil,
İkimiz birden de.
Köpek gibi yeriz,
Köpek gibi içeriz,
Köpekler gibi sevişiriz hep biz,
Düşünüp dururuz,
Durup düşünür gezeriz,
Eşimle ben
Yani biz.
Bir köpeği bir kenara bırakalım da,
Yarımşardan toplasak bizi,
Yine de yarım köpek bile etmeyiz.
Köpek kadar değerimiz yok bizim.
Aklımız tamdır rahat etmeyiz,
Köpek gibi yaşarız da,
Çeyrek köpek etmeyiz.
Yer içer, hep sevişiriz,
Kafamızın içi binbir gizli dehliz,
Bu dehlizlerde düşünceler gezer biliriz,
Bir köpek kadar rahat edemeyiz.
Bazen düşünmekten uyanır bedenimiz,
Köpek gibi yaşamayı hep ezberleriz,
Döner kendi kuyruğumuzu takip ederiz,
Bulamayız da kuyruğumuzu yedik zannederiz.
Düşünmek bizim lanetimiz,
Hep düşünür gezeriz,
Eşimle ben,
Yani biz.
Biz tek bir köpek etmezken,
Bunca insan köpeklerden üstün gezerken,
Düşünmeyenler hep rahat ederler derken,
Toplayın ikimizi,
Bakın göreceksiniz.
Biz,
Yani ikimiz,
Köpeklerden değersizizdir biz.
Tek bir köpeği dörde bölseniz,
Kuyruğunun kaldığı parçadan,
Kaç parça çıkartabilirsiniz?
Biz çıkan her parçadan daha değersiziz.
Düşünmeyen kuyruk,
Düşünen bizi kovalarsa,
Bizi yakalayamaz asla,
Biliriz ki bütün düşünenler,
Yakalanamazlar asla.
Rahatlık yoktur düşünenlerde,
Yakalananlar rahat edebilirler her yerde.
Siz, biz, onlar, hepimiz...
Düşünüyorsak asla rahat değiliz.
Biliniz!
Köpekler kadar değerimiz yoktur bizim.
Sizin, bizim, onların, hepimizin...
