Dün, bugün, yarın
Hepsi ölü, hepsi yarım
Belki bir kuşun kanat çırpışı kadar
Sessiz bakışların.
Bakışların diyorum insan doğurmuyor
Göz bebeğine gömülüyorum
Orada beni bir mezarlık karşılıyor
Sonra oradan kırlara açılıyoruz
Çimlerin altında ölüleri çiğniyoruz
Sen ben oluyorsun, ben sen
Yeniden yeniden doğuyoruz
Dönüyor başım, sönüyor ışığım
Ben bugün yenilmiş bir akşamım.
Gözlerin beni doğurmuyor
Zaman artık bana ulaşmıyor.
Cansu Tokgöz
2020-06-15T00:58:55+03:00Yorumunuz için teşekkür ederim.
burak cenik
2020-06-14T22:33:30+03:00şiir çok güzel neredeyse tek seferde yazılmışcasına akıcı. Yalnızca sekizinci dizede ahenk hafif sekteye uğruyor gibi hissettim. Normalde şiir pek sevmeyen birisiyim bunu tekrar tekrar okudum.