Bir ruh var benliğimin kıyısında,
ne hissiz ne nefessiz.
Yaşam, sana dokunan rüzgar.
Aklımın bir köşesi var; durup durup umut kapımı aralar.
Sabahın erken saatleri açılır ruhumun han yeri.
Zaten bir ticarettir yaşamak,
güneş bile birinin gülümsemesi ile doğar.
Sonra döner sırtını, ülken karanlığa gömülür.
Bu umutsuzluktan büyük bir yalnızlık çıkar.
Bir çift göz vardır takılır kalırsın.
İçinden nefretler taşar.
Oysa Saadet'in, o gözlerin akıbetine bakar.
