Doğdum bir güruhun içine
Yürüdüm,
Koştum,
Durdum.
Sonra hep koştum
Sona koştum.
Düştüm, ellerime baktım
Boştu.
Tutan yok, kanayan yerleri saran yok.
Kalktım.
Umursamadan yaftalı yolda koştum
sonsuzluğa doğru.
Sanki ona koşar gibi.
Yaşamak sancısı sarıyor etrafımı.
Her önüme geleni ilaç diye alıyorum bedenime.
Bir kuş olsa da bedenim uçsa diyorum,
Kağıttan kanatlarla.
Kandırmacalı ve sancı dolu bir yol bu,
Cevap bulunmayan sorularla dolu bir yol.
Şimdilik tek bildiğim cevap ise;
Yirmi birimde öğrendim, gidene değil kalana zormuş.
