biz artık seninle
keşkelerin döndüremeyeceği
iyi kilerin güldüremeyeceği
ama'ların sessizliğinde
pişmanlığın yakıcı gölgesinde
bir çok sevdim cümlesiyiz
çok sevmiş olmak yetseydi
emin ol ben arttırırdım tabağımda
gözler anlatmaya yetseydi
hiç ayrılmazdın yanımdan
yürüdüğüm yola bakıyorum
arkam dönük alabildiğine
adımlarımı yavaşlatıyorum
gelecekle geçmişin sınırında
bir kaçağım kararsızlığa müebbet
tüm bu saçmalığa sensin sebep
bir ümitsizlik çukurunda oturuyorum
belki gelirsin hayat bu
ama gelmezsen de üzülmüyorum
ben yolun ağırlığına değil
seninle yürüyemediğime yanıyorum
incir çekirdeği kadar inanmadın bize
ne hissettirdiğini anlattım hep
yaptıklarını yazsam ağlardım
hissi bile oldukça canavardı
gözlerim habersiz dolar taşardı
yara dediğin kanar ve iyileşir
izi kalsa da artık acıtmazdı
sen içimi neyle deştin?
kalp diye tutarım senelerdir
benden kalan üç beş artığı
hüznüm senin ellerindir
tek tutuşta yakalar beni
ben dünden teslim sana
hiç kaçmadım ki yamacından
aklımda bile bulunmadım
bir adım uzağında
gelmiş bana yıllar diyorsun
ömürden bahset, asırlardan
gözlerine bakınca geçen
yersiz ve haksız zamandan
senden ayrı duruyorsam
benden oluşundandır
canımdan öte ruhumla bir
sevdim ve sen oldu kimliğim
kimsesiz kaldım gidişinle
ölmedim diye ayaktayım
ruhum kimsesizler cennetinde
niye bir kabus değil yaşananlar
niye uyumadım ve uyanamıyorum?
kolların nerede hani bu gece
neden tozlu bir anıya sarılıyorum?
yüzlerce evren gezdim sen ümidiyle
hepsinde mutluyduk nedense
anlamıyorum kaderin bana cilvesini
mutsuz tek ihtimalin gerçeğinde
beynimde yüz bin soruyla yaşıyorum
hepsine cevap aramaya mecal yetmez
bir cevaptaki teselliyle avunuyorum
