duvarlara ve tanrıya inananlar,
sikilmiş eller ve boşalmış suratlarla tanrıya bağlananlar,
tavan arası orgazmla kendine gelenler,
acı içinde sigara içip kusanlar,
dincilere götünü siktirip zevk çığlığı atanlar,
histerik bunaltıyla geceleri uyumayanlar ve
geceleri müzikle boşalmayanlar.
size yol boyunca beleşe bira yok.
tanrı tarafından reddedilen ve kendisine saygısı artanlar,
ruhum biradan kusuyor
gülerek intiharı kendiyle eşitleyenler,
size yol boyunca beleşe bira yok.
ve yalnızlığınız olmasaydı bile onu icat etmeniz gerekirdi, ötekini düşünerek kendimizi eleştirmek ideası, ne kadar acı çekilirse o kadar serbest kalma arzusunu tetikler. öznenin kendinde kalması için hep kaçması mı gereklidir?
