Hiçbir güzellik kendiliğinden gelmiyor insanın ayağına. Arayacaksın. Her köşe başında “Şimdi hangi yönden devam etmeli?“ diye kararsız kalsan da yolu yarıda bırakmayacaksın. En önemlisi de filizlerin yeniden çıksın diye ruhunda başka bir gönlün sevgisine muhtaç kalmayacaksın. Çok isteyeceksin. En tutkulu halinle en vazgeçmez inadınla... Kırgınlıkları da at üstünden. Bir ömür yahu, ne kadar uzun sürer ki... Değer mi üç günlük ömrüne beş günlük dert sığdırmaya? Bakmaların değişsin mesela. Her şeyden bir güzellik çıkar mutlaka. İyice bak ona.
Bugün yeni açtığım sayfamın ilk satırlarını döküyorum sayfalarıma. Günlüğü artık rengarenk kalemlerle yazıyorum mesela. Kara kalem karartısının ardına saklamıyorum düşlerimi, umutlarımı... En çok korktuklarımla yüzleşiyorum son zamanlarda. En son köpek korkumu yendim tüm cesaretimle. Hep bir yerden başlamak lazımdı; ben de yaptım en sonunda.
Merhaba ruhumdaki çocuk kalbim.
