Öyle soyutlanmışım ki hayattan; korkularım, kızgınlıklarım, kırgınlıklarım, hayal kırıklıklarım koca bir duvar olmuş ve ben onun görünmeyen yüzünde kendime yeni bir evren yaratmışım.


Gerçek bir dünya değil orası, biliyorum, yaşadığımı bile hissetmiyorum ama kaçmak öyle kolay geliyor ki bazen her şeyden…


Öyle nefret ediyorum ki bazen insanlardan, yalnızlığın tadını alınca tek bir suret dahi görmek istemiyor gözlerim.

Herkes bir anda hiç kimseye dönüşüyor ve bunun verdiği hafiflik tarif edilemez.