Kişi geçmişin etkisini neden hâlâ üstünde hisseder? Dün artık yok. "Şimdi" dediğimiz zaman dilimi de yanan bir kâğıt parçası gibi ışıltılı bir şekilde tükeniyor. Durmadan akan bir su ve göz açıp kapama ile çoktan epeyce akmış... Asla durduramaz, kavanoza koyamayız hayatı. Hayatın bu devinimini durduramayız. Hissetmemiz lazım, hayat asla durmuyor. Biz de duramayız. Bir saniye sonra bambaşka bir insan olacağız. Bunu kabul etmemiz lazım. Kabul etmememiz bizi yalnızca daha da kayboluşa götürür. Hayat bambaşka bir hâle geldi bile ve biz hâlâ bir anın etkisinde kalıp o zamanın içinde yaşarız. Aslında o anın içindeki her şey yok olmuştur ama biz bu yok oluşu hissedip yepyeni bir anın içine, hayat gibi taptaze girmeliyiz. Biz de hayatla birlikte son hızda akıp gitmeliyiz. Yenilenmek ne demek, belki hissederiz.
