İnsan dermanını nerede olsa tanır

Kuramsal bir derdin pençesindeyken

Gözlerin tamamlıyor gizlerine çizdiğim

Tablonun eksiğini

Ama hayata tutunmanı

Elinden tuttuğun kişi sağlamıyor

Bir yanlışa ancak böyle gidilir

Hataların hep kusuru olacaklar geleceğinin




Sarsılabilirsin,

Sıkı tutun hayatına değiniyorum

Sallanmak için berbat bir evin beşiğine doğmuşsun

Kötü kaderin hep kederin olacak belli ki

Benim penceremden görünen;

Ailen anonim bir çekirdeği toplumun

Annen sende kendini görünce sevememiş seni

Kardeşin senden çok küçük

O yüzden asla sevmedin onu

Babansa sana hiç sarılmıyor

Ve saçların dışında her şey kötülüğe uzuyor,

Delirmek için daha neyi bekliyorsun?




Gölgenden kaçtığın yerlerde keşke kendine rastlasaydın

Şimdi nereye gitsen kusacak seni ortamlar

Denizin ortasındaki ada feneri gibi parlayacaksın,

Kurtuluşun yok!

Ah! Öğrenmeliydin işte zamanında

Birazcık siyaseti ve reddetmeyi bazen

Fakat artık çok geç!

Şimdi her davete icabette sıkıntıdan boğulacaksın.




Bana azıcık güvenseydin kurtulabilirdin sorunlarından

Soruların karanlık koğuşlara hapsetmezdi ikindisini delirmenin

Bağırmanın tam vakti ama sen ahmakça susuyorsun

Öyleyse ötele serzenişlerini

Öğle üzeri ne güzel de yakar güneş

Sen istedin, şu an en zamansız zamanı yenilginin.




Elin diyorum,

Hâlâ yanlış kişiyi tutuyor

Beni unutma

Yanlışını unut gitsin!