Söylesene! Hangi ölüm doğurur
Hangi ölüm kendinden bir parça yaşatır
Bencil derler kimseleri, ağlatır
Ağlatmaz da ne yapar ölüm? Yerini mutluluğa bırakır.
Verimsiz bir topraktır saplandığı mabet
Bundandır başkasını mutlu etmek
Bir tarafı çürürken
Bir tarafını yeşerten nimet
Bir sıfattan fazlası, yaşam sevdası
En karanlık yerlerinden umudun fidanı
Öyle ki, umudu da umutsuzluğu da kendisi
Kasvetli toprakların kırılgan, ürkek yeşili
Bilemezsiniz içimi!
Derin, sessiz kahkaha senfonimi
Kim bilir belki de bir yeşil soğan meselesi
O ki öldüğünde bile yaşatır kendini.
