Hüznün o bildik dansı
Bitmeyen bir gösteri gibiydi bu gece
Aşk yalnızca yalansız vadilerde çiçek açar
Bunu bilmeyenler yanılır zaman zaman
Sonra bütün hesaplar kapanır birer birer
Ve kederle kardeş olduğun heceler
Ayrılığın garip türküsünü fısıldar
Kalbin kırık parçalarını toplarken
Yavaş akar anlar her biri bir öncekinden
Düşler karanlığın kıyısında bir uçurum
Uçamayan uçurtmalarla dolu dünlerim
Bir gün olsun gökyüzünü görmemişim
Hüznün o bildik dansı
Eyvah yine mi dipsiz kuyular bana yanaştı
Geceler uykusuz sabahlar sanki yabancı
İçim ıssız terk edilmiş bir karaltı
Günler geçecek ve bu keder bitecek diyorum kendime
Kaç gün acaba ya da kaç sene
Yalnızlık üstüne alınmasın
Sensizlik bana darılmasın
Ama işte bilirsin küsüm yarınlara
Kaç nefes kaldı ki sonsuz mutluluklara
