Bi yırtık var biliyorum
Göğsümden uzuyor
Terli tenimde ellerimi gezdiriyorum
Bundan haberin var
Bir ikimiz biliyoruz
Bir de kuşlar
Kaçış olmuyor onlardan, ben birini gömlek cebimde taşıyorum
Nereye gitsem
Yüzünü nerede düşlesem
Bi küçük kanat çırpıyor bana
Senden de kaçış olmuyor...
Pazar akşamları alıyorum elime iğneyi
Bi yırtık her zaman olur biliyorum
Seni en unuttuğum yanımı bir güzel dikiyorum
Ruhuma kıvrım kıvrım dolanıyor acın
Kanım akmıyor hiç akmıyor
Bu yırtık kapanmayacak
Biliyorum...
Bir duvar olduğunu ve geceleri sessizliğe büründüğünü
Düğmelerimi açıp soğuk tenimle sana yaslandığımı
Bazı bazı tabloları kaldırdığımı
Bir ikimiz biliyoruz
Bir de kuşlar...
Yuva yapıyorlar
Kaşımdan kirpiğimden bazen
Çalıdan çırpıdan
Ağlamaktan
Penceremin önüne...
Derin bi iç çekiyorum
Yumurtaları izliyorum
Kıskandığım aile yapısı penceremin önünde...
Yaslanıyorum duvara işte
Ağlıyorum
Ağlıyorum ve bu son olmayacak
Biliyorum...
Bu cenaze evinin eşiğinde
Bir tepsi baklavayla bekliyorum seni
Yırtıklarımı dört bir yandan sarmanı bekliyorum
Narkozsuz kahkahaları
Dinleyenlerin ortasında anlayanı bekliyorum
Seni bekliyorum
Cephanemi aşkınla doldurdum
Şairler ortasına atıldım er meydanına
Seni
İlk gördüğüm yerden unutmaya başlamışım
Bunu da yeni anlıyorum
Ah sen
Ah kuşlar...
