Biraz meyilliyim eksilmeye,

Köşe bucak kaçıyor diyorlar.

Dünya bana el uzatıyormuş da

İteliyormuşum

Zamanla anladım.


Biraz da eskimeye

Aldığım duadan

Doludizgin bedduadan.


Sahi,

en son ne zaman gördün sahilde kumdan kalelerimi,

Şimdilerde

Dalganın yıktığı o körpecik binayı dikiyorum hayatımın ortasına.


İktidarın üyesi oluyorum

Çıkarımca kolluyorum halkı

sonra,

Böyle de olmuyormuş diyorum.

Akıp gidiyorum zamanın içinden,


Yolun sonu nerde?

ey! laik halk.

Tanık olmadınız henüz,


Gece ne piyeslerle kapıyorum gözümü.

Alaz alaz geziyorum zihnimin karmaşıklığında

Tabii

bu vasatlığı bir kategoriye koyamazlar diyorum

Uyan! Diyorum

Uyan rüyadan


Mecmua açıyorum sehpamın üstüne

Yitik bir lisan

Hiçbir mahsulde yer edinemiyorum


Yetemiyorum kimseye

hiyerarşi oluyorum

Bedbaht ediyorum herkesi

Asla uslanmıyorum


Dayatılan ne var ne yok yokluyorum

Zafiyetleri iğneliyorum

Elbette, taşlanıyorum

O olanı olduğu için kabul edenler var ya sonumu getirenlerdir onlar


Konteyner,

etrafı dolu

Yahu! Çöp olsaydım

Düşünmeden sorgulamadan

girecek bir yerim olurdu


Çöpüm been! Çöp

Beni unutmayın

Çöpken bile konteynerın dışında kalanım


Sonra bir vavelya sokağımda

Entarisi yırtılmış bir çocuk koşuyor

Dizleri yara bere


En azından bir bulut olsam sokağıma.

Yıkasam dizleri

Evlere yağsam çatılardan

su damlacıkları olsam berrak,

lekesiz akıp gitsem hayatlarının birkaç saniyesinden


Öyle öyle tanısam ya bu neslin ruhlarını


Adım atamıyorum ablukamdan dışarı,

Ne nidalar yankılanıyor.

Bir duvarlar duyuyor bir de ben

Saksıdaki çiçeğim de açmıyor.

Fesleğen de koku vermiyor artık

Olsun.

...

Eskiydim bu düzende

Biraz da eksildim

Sürekli mezarlıktan geçiyorum.