Adı tarifi olmayan bir duygu,
varsın yaşayalım
hiç eksilmesin içimden
atamadım ki zaten,
mavisini gökyüzüyle kapladığın,
kahvesini sakladığın,
bana cenneti vaaden gözlerini
yürürüm aynı yolları
diz çöküp ağladığın sokakları,
kaçamadım ki zaten,
ellerim üşürken tutmaya çalışmalarını.
Seslerin, anıların ve hatta duyguların
zamana yenilmeye başladığı bu günlerde,
mücadeleyi bırakamam ki zaten.
Rüyalarda suretini kovalarken adını sayıklamak,
gündüzleri sana ulaşabildiğim her yerden sana bakmak.
Beklemek kaldı geriye,
pencere önünde kırk yağmur, kırk boran, kırkının da kırkı güneşli bir gün görmeyi beklemekte.
Beklerim ki zaten...
