Şimdi uzaksın bana

görebileceğim ama dokunamayacağım kadar uzak

Bu his, berbat

Çok fena

Kalbim ayrışıyor binbir parçaya

ruhum rüzgarın esaretinde

prangalar vurulu bileğime

kalbim küs bana, her yana dağılmış

toparlanamıyor

Kan kırmızı, ateş gibi yanıyor içim şimdi

durmuyor durduramıyorum kendimi

ellerimi nereye koyacağımı bilmiyorum

nereye kaçacağımı hesap ediyorum

gözlerim çil çil yağmur suyundan herhalde,

dinmek bilmiyor

caddeler ıssız, sokaklar kül gibi

aklım savaş veriyor şimdi

bir bozuk plak gibi sesin titriyor kulaklarımda

senin görüntülerin çıkmıyor usumdan

ruhun gelip tam sol yanıma

aşkın gelip tam omzumun kenarına çöküveriyor

yok, bitiremiyorum bu sensizlik savaşını

içimdekilerle karşı karşıyayım

senin hatıralarınla, gülümsemelerin, kahkahaların, şakaların...

Ve usulca çöküveriyorum köşeye:

"Yenildik Albayım."