Karıncalara ekmek attım yemedi.
Sende gelmedin üstünü örttüğüm topraklarıma.
Büyüdü içimdeki açlık,dünyayı sildi süpürdü.
Kararsız ve ışıksız kaldım,yanıtsız kaldım.
Küstüler bir bir çiçeklerim kendilerine bile.
Çabaladığım boşluklar açısız kaldı.
Nerde gökler,nerde ağaçlar,gurbet?..
Elimde çizilmiş senden bir yara kaldı.
Karıncalara süt döktüm,ayran döktüm,
toplandılar etrafında sıra sıra.
Ne güzel seyretmesi...
Ne güzel meyletmesi kuşların,
sana doğru hizalanıp koşması...
Elimde çizilmiş senden bir yara kaldı...
14.04.2024
