O güzel insanlar, o güzel atlarıyla önümden geçiyorlardı. Evet! Hala buradaydılar, bir kısmı Yaşar amcayla ebediyete sürmüşlerdi atlarını ama hala birkaçı vardı. Hala buradaydılar. Çok yalnız hissediyordum ve yalnızlığım beni şuursuz düşüncelere itiyordu. Aslında yalnız değilmişim. O güzel insanlar hep yanı başımdaymış da ben görmüyormuşum.
Sevilmeyi bekleme sev!
Görülmeyi bekleme gör!
Keşfedilmeyi bekleme keşfet!
sonra otur ve izle;
Keşfedilecek
Görülecek
Ve sevileceksin...
