hayatın rüzgarında anlamsızca savrulmaktan,
ufak bir umuda sarılıp dalgalanıp durulmaktan,
günlerin ağırlığından kaçıp gecelere tutunmaktan
yoruldum.
bir beni, bir de seni anlatan şarkılardan,
hayatı yaşamaya değer kılan sanrılardan,
ve kendimi paramparça ettiğim yargılardan
yoruldum.
yaslanıp kendi etimden ördüğüm duvarlara,
ürkek çiçeklerimi adayıp yalancı baharlara,
kuru dallarımla haşin fırtınalara karşı koymaktan yoruldum.
